Chyba nasłuchałam się za dużo zachwytów na temat tej produkcji i moje oczekiwania wystrzeliły w kosmos. Bo to w gruncie rzeczy jest bardzo dobry serial – takie mocne 7,5. Ma świetnie napisane dialogi, bardzo dobrze wykreowany klimat lat 90., który podkreślają dym papierosów, rozpadająca się komenda czy kostiumy. A no i muzyka, która dodatkowo współgra z wydarzeniami, chociaż czasem jest trochę bardziej w rytmie lat 80. niż 90. Ale to nie przeszkadza. Trochę szkoda, że sceneria bagien nie została bardziej wykorzystana. Dużo się o nich mówi, mało pokazuje. Właściwie jedna scena jest tylko mocna, a tak to dla mnie zmarnowany potencjał.

Mam problem z fabułą, a raczej z tym, że to niby osobna produkcja, traktowana rozłącznie, a jednak bez pierwszego sezonu nie ma szans, żeby zrozumieć, co tu się dzieje. Dodatkowo główny wątek jest bardzo przewidywalny (chociaż duet Różczka-Simlat jest fenomenalny), dość szybko domyśliłam się o co tam będzie chodzić, a te dwa dodatkowe – dotyczące Kielaka i flashbacki Wanycza – są fajne, ale wyglądają tak, jakby napisał je ktoś inny i próbował skleić na siłę. Te „wanyczowe” dobrze uzupełniają pierwszy sezon, ale z tym się nie spinają. Te poszukiwania syna Kielaka dopiero pod koniec serii nabierają tempa i więcej sensu – wcześniej w ogóle zapominałam o tym wątku i miałam wrażenie, że twórcy musieli znaleźć jakieś zabezpieczenie czasu wolnego Ogrodnikowi. Chyba trochę za dużo chcieli.

Ale jest dobrze, naprawdę bardzo dobrze. Więcej opowiadam tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=qtYPaPxC7k4